Newbox Coverband

Hendrik Kaptein Er waren meer sprekers op deze memorabele bijeenkomst, en evenals de vorige keer was daar rechtsfilosoof Dr. Hendrik Kaptein - van wie ik intens heb genoten - die de argumentatie der deelnemers telkens onder de loep hield en louter toetste op rechtsgeldigheid. 'Alle criminaliteit wordt door de politiek gemaakt'.

Repressie = lucratievere criminaliteit. D66 - voorstander van legalisering. Zorgen om de illegale dealertjes op het schoolplein, harde criminaliteit, veel cannabis verdwijnt naar het buitenland. Dat werd tegengesproken vanuit de zaal. Er werden getallen genoemd, en een oppervlakte ter grootte van de provincie Utrecht zou voor de hennepteelt nog niet volstaan om daaraan te komen.

Alcohol is de grootste drug, benadrukte Boris nog maar eens, alle drugs verdienen hun eigen beleid. Schade voorkomen en mensen wel vrijlaten. Groen Links - Dualisme zeer belangrijk (partijleider Femke Halsema blijft in de Kamer, als het van regeren komt). Voorstander van legalisering. Tegen een moreel taboe, ieder redelijk argument voor een verbod ontbreekt bij bijvoorbeeld het CDA.VVD - tegen legalisering van softdrugs.

Binnenlandse markt - beslotenclubs/lidmaatschap, niet contant betalen, maar met een pinpas om zicht op witwassen te krijgen. CDA - gewoon tegen drugs, 'want dat is toch niet normaal'. Zero-tolerance. Pvd, A - opvallend afwezig. Het is mijns inziens buitengewoon jammer dat de VVD geen andere woordvoerder heeft dan Fred Teeven, die tegen is.

Deze man is niet vrij, maar kortzichtig en een beetje bekrompen. Coverband huren. De heren Leers (ruimte voor dualisme, niet dichttimmeren, vanwege het 'uitruil' mechanisme) en Van Duijn (het begint bij de vrijheid van de burger) mochten commentaar geven, maar dat laat ik even voor wat het is, en ook de zaal mocht vragen stellen en zich uitspreken.

Coverband Shamrock

Onze eigen Dries van Agt, oud-minister van Justitie en ooit minister-president, mocht het slotwoord spreken - baco d'or coverband. Parafraserend:Het enkelvoudig verdrag laat niet geringe ruimte tot wijziging, zei hij, maar er is een tekort aan politieke moed. Laten we cannabis eindelijk verlossen uit de klauwen van de strafwet. Het staat laag op de lijst van schadelijke stoffen en verandering is onvermijdelijk en zal gebeuren.

Warm! Ik kwam in een file voor de Coentunnel terecht en toen ik Buitenzorg betrad om een uur of vier werd ik overweldigd door de stilte. Het was windstil en het was of de wereld om ons heen de adem inhield. Mijn vrienden op de tuin zijn mijn familie en die is dus groot.

De bar ging open om vijf uur en dat kwamen we met graagte even allemaal vieren, maar wat is allemaal? Een ongelooflijk leuk mannetje of twintig, wij borrelden voor ons clubhuis in een steeds groter wordende kring en vierden onuitgesproken het begin van een heerlijke toekomst, te weten de lente, de zomer en de herfst die we samen gaan doorbrengen.

Ja, het is familie en als je geluk hebt, heb je er meerdere. Ruigoord en aanverwanten: mijn directe familie, ja vanwege waarschijnlijk het hoog in het vaandel hebben van het Recht op Roes. Ja Hafid, dierbare strijder die eindelijk toekomt aan de idee dat man en vrouw gelijkwaardig zijn. Verliefd, hevig, hou vol! Oh - baco d'or coverband...

Vijfhonderd voorbeeldigheden. Zij had mij uitgenodigd voor een lunch om samen met Jan van Adrichem, hoogleraar Kunstgeschiedenis in Urecht en een van de prozaschrijvers (hij koos Petra), en zijn levensgezel Martijn (?, sorry!) conservator in het Stedelijk Museum, de bewijsexemplaren persoonlijk in ontvangst te komen nemen. Van mijn kant heb ik een diepe band met Nono, omdat zij de foto gemaakt heeft die ik in mijn boek beschrijf en die ik nu weer meeneem naar de tuin als ik daar ga wonen, nog even geduld. baco d'or coverband.

Smashdance Coverband

Het is een schande dat ik geen gewag heb gemaakt van het onlangs verschijnen van JA!bloemlezing uit Vinkenoog Verzameld, Nijgh & Van Ditmar 2008, vereeuwigd met de laatste 19 gedichten, door Joep Bremmers liefdevol toegevoegd, waaronder het gedicht: Toen Nono bij ons kwam op de tuin (september 2008) en de foto's-om-een-gedicht-bij-te-schrijven liet zien, vertelde zij ons de geschiedenis die haar verbindt met deze plek op aarde (baco d'or coverband).

En wat ik heb met het Arabisch? Een van de sensueelste talen die ik ooit in mijn oren gehoord heb - van Russisch ga ik huilen - in de tijden dat we tien dagen uitgenodigd werden door Poetry International in Rotterdam, toen oprichter en kenner Martin Mooij daar directeur was. baco d'or coverband.

Alleen; ik ben er niet. Boeiend, want ik ben niet alleen. Uw toegenegen Edith Ringnalda en Simon Vinkenoog Zaterdag 17 april 2010 Vandaag de trein naar Antwerpen genomen, een uur later dan gepland; ik blijk een nachtmens te zijn, dus de ochtenduren zijn mij heilig. Ik las de kranten en de tijd vloog voorbij Dordrecht.

Hij door zijn oudste zoon Thijs vergezeld - baco d'or coverband. De laatste keer dat ik dit jongmens had gezien, was het een puistende puber, maar nu werd ik getroffen door zijn Russisch aandoende schoonheid en intelligentie. Mijn Raskolnikow, zal ik maar zeggen. Wij waren op weg naar een belangrijke gebeurtenis die zich in het leven van onze vriend René Franken - een van de dragers van de kist - ging voltrekken: de officiële opening van zijn nieuwe winkel, antiquariaat Demian, verhuisd van de Wolstraat naar het Hendrik Conscienceplein, een van mijn lievelingspleinen in Europa.

Hij had twee pandjes gekocht, gelegen tegen de barokke Carolus Borromeuskerk aan, in het hart van Antwerpen. Een mooiere plek is nauwelijks denkbaar en dat voel je meteen bij binnenkomst. De winkel overtrof onze stoutste verwachtingen - baco d'or coverband. Zeventiende-eeuwse balken waren nog zichtbaar, lichtkoepels aangebracht, ja het was uiterst stijlvol gerestaureerd, met centrale verwarming, en dat had de vorige winkel niet.

No Age Coverband

Demian - Wolstraat 9 - de eerste winkel van René Franken - nooit meer iets mee gebeurd Daar tegenover gelegen Demian - Wolstraat 4 - de tweede winkel - hetzelfde lot beschoren René is Nederlander van origine, een man met een passie die hij deelt met de fine fleur van de Antwerpse elite, die dan ook acte de présence kwam geven.

Op het glas van de deur op nummer 16 is een tekst van Jeroen Brouwers gegraveerd Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt. Hij was er ook. Over twee weken viert hij in Demian zijn zeventigste verjaardag (30 april). Partyband. Het was heerlijk zoveel mensen terug te zien die ik had leren kennen toen Simon in oktober 2008 bij René exposeerde met Fun in Progress.

Toen het tijd was om de terugreis te aanvaarden, nodigden Derrick en zijn zoon mij uit met hen te gaan eten, en dat deden wij op een zonnig terras met uitzicht op de voorgevel van de Borromeuskerk, die acht meter hoger is dan de kerk zelf en een machtige kopie van de Gésu-kerk in Rome, op nog geen dertig passen bij Demian vandaan.

Ik werkte in de jaren zeventig als ouvreuse in het Amsterdamse theater de Brakkegrond waar hij optrad, en hij zei: 'Ik zie U zo geerne' en dat betekende meer dan wat de woorden zeggen in onze taal. Donderdag 15 april 2010 Vanavond mocht ik kennis maken met Ziya Ertekin, alias Blue Flamingo, de man die mij deze winter gelukkig heeft gemaakt.

Hoed uit Londen, schoenen uit Buenos Aires. Mijn gastheer Ferry Roseboom, die ik ken van Spinvis en Excelsior Recordings, stelde mij aan hem voor. Er was een feestje in de bovenzaal van Paradiso ter gelegenheid van zijn nieuwe album Congo Jazz. Mijn versterker ging stuk in december en ik had nog net geld genoeg om mij een hele goeie nieuwe te kunnen permitteren.

The Fools Coverband

De muzikanten waren, denk ik, professionals die elkaar nog niet zo lang kenden en als begeleidingsband waren geformeerd. Ze hadden te weinig plezier in tegenstelling tot hun Leading Lady, want dat was ze, onmiskenbaar. Vrijdag 9 april was ik getuige van een feestje in Vathorst. Van de naam had ik nog nooit gehoord, maar het bestaat echt.

Hij had carte blanche, en koos voor het maken van een speelfilm; dus voor een nieuwe uitdaging (baco d'or coverband). Het vijftig minuten durende Lupo Thomas maakte diepe indruk op mij. Een soort feest der herkenning, en niet alleen omdat ik Saartje, Juul, Lucas en Arjan zag gloriëren - Erik werd slechts als foto verbrand - maar veeleer vanwege de psychedelische, surrealistische sfeer! Heerlijk, pas in laatste instantie een touw aan vast te knopen.

Erik de Jong en regisseur Hans Kok worden bedankt door een hoogwaardigheidsbekleder. We waren verzocht om in black tie te verschijnen - voor mij betekent dat juwelen - en men had zijn best gedaan in Vathorst. Want het publiek bestond natuurlijk voornamelijk uit alle Vathorsters die mee hadden gedaan aan de film in een slaapwandelscene, buiten op straat, in een ijskoude nacht.

Lang niet zulke goedgeklede mensen gezien. Mijn complimenten. baco d'or coverband. Ook aan de makers en aan Saartje van Camp die de hoofdrol speelde maar er niet bij kon zijn wegens het baren van een zoon. Hoe heet hij? Maandag 5 april 2010 Rudy Kousbroek, 1 november 1929 - 4 april 2010 1993.